miércoles, 15 de diciembre de 2010

Quien no se entretiene es porqué no quiere

Convendremos todos en que no hay placer mayor que la satisfacción de las necesidades de cada uno. Mi vida, no obstante, deja generalmente poco que desear, si dejamos de lado fiestas lésbicas, consumo diario de substancias psicotrópicas y fama a nivel mundial. Levanto la cabeza y veo un flamante Opel Manta, en casa tengo una pantalla plana, portátiles, desktops, dreamboxes, discos multimedia, termómetros interior-exterior, cazos y cubertería, ropa tanto de invierno como de verano, armarios de Ikea, sofás decentes… la familia tiene salud, al perro no le falta nunca un puñado de pienso en el cazo, los geranios del balcón florecen cuando pertoque, el zulo de Boca Bits mantiene un nivel estandard de inventario operacional…

Luego, el confort y la vida acomodaticia de los eixámplicos hijos de esos jovenzuelos que corrieron delante los grises está preñada de tristeza y desazón.
Sí: nuestros padres, criados durante la post-guerra (o quizá debiere decir ‘en periodo de entre-guerras’ pues vislumbo otra) que se hartaron de comer gatos, procuraron para sus hijos –nosotros- todo tipo de facilidades. Universidad, coche al cumplir los 18, viajecitos de turismo sexual a Ukrania, primer trabajo por enchufe en el bufete de un amigo del papa… oh, nunca nos ha faltado de nada.

Y precisamente esta es nuestra maldición, la ausencia de retos y necesidades que satisfacer. Es por ello que de cara a nuestra salud mental es IMPERATIVO inventarse necesidades para poder satisfacerlas. El otro dia me encontraba por ahí y me noté desconsolado ante la ausencia de necesidades que satisfacer. Automáticamente mi mente se puso en marcha para pergeñar un pliego de problemas que me mantendrá ocupado hasta Marzo mínimo: bajar de 65 en St. Andrews en un videojuego al que jugamos con Rai; comprarme un teléfono con muchos juegos y widgets con los que nunca jugaré –pero me encantan los ruiditos del ‘Angry Birds’-, lo del Teletac que ya he solucionado, colgar la tele de la pared en vez de tenerla sobre el ataúd de mi puta madre, y por último no descarto pegarme una hostia –moderada- en coche para tener que repararlo y mortificarme después con los ruiditos sobrevenidos.

Quien no se entretiene es porqué no quiere.

31 comentarios:

HRubesch dijo...

Mis próximos retos:

- a corto plazo: subir al Castell del Burriac con la BTT
- a largo plazo: fusilar el solo de Gilmour de "Comfortably Numb" con una valoración de 8/10

eldeu dijo...

poker, capi, poker.

ya verás, ya.

siempre positifo dijo...

me preocupa que en ningún momento hables de tu (mi) hija.

General Fórceps dijo...

Hru, no sabia que tocabas. JABATO!

El10, lo pondero, pero me conozco y puedo terminar haciendo un roto en mi vida. Soy adictivo y muy descontrolado con estas cosa, better stay away pero ya veremos.

posi, lo de nuestra hija reduce el tiempo disponible para el onanismo mental, pulutant los escasos periodos de liebre tienen que ser invertidos en obsesiones concretas.

jfre dijo...

General ¿caben en esas inquietudes la monotonía y la desmotivacion en el trabajow? Porque en lo que a mi pertoca, ando con la moral under the floor. Voy al puestu de treball que no trempo ni con masajes de Monica Beluchi. Nada hay peor que la monotonía y ver que no avanzas, que la cosa se estanca.........de ser otras epocas ponderaría un cambio de rumbo pero ahora se impone el pragmatismo y a ir aguantando con lo que se tiene. Tiempos convulsows....

General Fórceps dijo...

En efecto, Maki. Catenaccio hasta que podamos pillar a la vida en una contra. Nada de venirse arriba a lo loco porqué nos va a crujir.

Concentraditos atrás y a ver si se abre en un despiste.

Mr Towers dijo...

bon retratu de l'apatia vital i desmotivació generacional en que ens ha sumit el període d'entreguerres i la cocacola.

Per sort, la teoria de l'equilibri còsmic a llarg plaç depara pels nostres pequenys retonys un prova de superació espiritual espartà en la forma de la crisi mundial que ens fustiga, i que com cap membre d'aquesta elit igonora acabarà en economia de trueq i subsistència, pestes guerres i fam, esgotament de petroli, aigua i marlboro, destrucció i abandó de ciutats i civilització en genera, i en fi, caça d'home i antropofàgia (if not coprofàgia).

Que canteeen los niñooos,que alcen la voooz
que hagaan al mundooo escuchaaar
que unan sus voceees y lleguen al sooool
en ellos esta la verdaaaaad.

General Fórceps dijo...

Certer al.legat!
BISCA EL TROC!!!

eldeu dijo...

Conociéndote un poco, lo del poker puede ser un drama para tí, sí. Competición, estrategia, muchísimo por aprender sin que haya respuestas correctas o incorrectas, mucho material en la web, foros interesantes, mucha psicología... y la posibilidad, no muy lejana, de hacer dinero con un hobby. No hacerse millonario, pero sí pagarte alguna cena, gadget o viaje.

Con un componente se suerte que hace el juego muy hijoputa.

Un drama, (no) te lo recomiendo.

Eso sì, si te animaras, antes de hacer nada, habla vonmigo. ni siquiera te bajes el software sin hacerlo

eldeu dijo...

Escribo desde el movil, por eso escribo tan mal

Jordi dijo...

Bueno, no te preocupes demasiado. Con la crisis que nos ha caído en breve volveremos a gozar de la vida de posguerra que les tocó sufrir a nuestros progenitores... Quien no se consuela es porque no quiere.

Ant. dijo...

Pues yo me he liado la manta a la cabeza y me he comprado unos terrenos donde me estoy haciendo una segunda casa, meaning 2ª hipoteca y follón diario con arquitecto, paletas, ayuntamiento, etc...
Espero que el tema durará un par de años antes de que pueda vender mi actual chamizo, así que tengo sarao (económico como mínimo) asegurado por un buen rato.
Y cuando lo tenga todo hecho volveré al fantasbuloso mundo del freelance para seguir con preocupaciones, ji ji...

Por otro lado yo intento no dar a mis hijos lo que sí me dieron mis padres, no vaya a ser que me salgan unos putos vagos, superficiales, caprichosos e hijos de papá como un servidor.
Con un imbécil en casa es suficiente.

siempre positifo dijo...

eldeu: comparte resultados por favor.

jfre dijo...

@Ant
Sin duda, no debes haber salido tan hijo de papá como predicas cuando tienes los santos cojones de hacer lo que haces, dados los tiempos en los que estamos.
A veces, cuando se impone la cordura, el riesgo te sale recompensado. A ver como te va. Yo desde luego, tengo claro que he de guardar los muebles. Algun que otro pequeño capricho, pero ya no me lanzo a grandes cambios, he recibido demasiadas hostias y mi maltrecho cuerpo pide serenidad y contencion.
Pero queda algo de ese espiritu inconformista que necesita avanzar, eso es inevitable. Y eso es lo que me quema......
Espero que tengas suerte en ello.

PENELOPE dijo...

Uhmm després de llegir a Towers ja em trobo millor..ole ole

ya ni la maría me sienta bien, ara resulta que me baja la presión o sea que me la he de fumar en la cama o me caigo al suelo

vale, hemos sido unos niños caprichosos a los que nos han dado de todo y bla bla bla pero hacía falta esta ostia para espabilarnos?

PENELOPE dijo...

ah se me olvidaba

@Ant

SI A TODO

XDDDDDDDD

General Fórceps dijo...

Recomendaría:
En primer lugar introspección; en segundo lugar cautela, y en tercero tesón.

Con esto y una clencha, tirandito bien.

Raimon dijo...

Enorme post. Estimat amic, el relativisme moral que tan bé ha denunciat el Papa i que ofega la jovenalla occidental, l'abús massiu d'alcohol que t'ha deixat un cervell tou i avolicional, la sobreprotecció malaltissa per part d'uns pares insegurs i equivocadament generosos, t'han convertit en un ésser ociós, dissociat permanentment de la realitat que et rodeja, rumiador improductiu de nimietats, i amb tendència a sentir-se buit i desmotivat.

Si tot això ho compensessis amb una percaça de sensacions comme il faut (fotre't a 350 per hora als túnels del Garraf, crear una secta satànica, votar el PP, no sé...), doncs encara.

Però resulta que els teus reptes, allò que t'ajuda a seguir endavant, són petits, insgnificants, nimis. Vas camí d'esdevenir un Untermensch inútil per la societat. Francament, ets carn de retiro al Nepal per trobar-te a tu mateix. Els monjos t'estan esperant allà per fotre't els pocs calers que et quedaran... i follar-te, si poden.

Nogensmenys, benvingut al club.



@Eldeu

Vist el gol. El control orientat i el 'requiebro' al defensa demostren que tens 'tanto mcalidat'... yet el xut final juliosalinasea una mica, no?

General Fórceps dijo...

me has emocionado

eldeu dijo...

Es amb la dreta! Hem tindrien que donar el pichichi nomes per haver provat de xutar des de fola larea amb la dreta!

Un golasso. Ni messi, tu

gurb dijo...

Tremenda época en la que todo el mundo se comporta como un Hleb de la vida. Hasta tajarse da pereza. Ya lo avisó Joan, a ver cómo se presenta la primavera.

jfre dijo...

@Gurb
¿y que quieres?
En mi caso, la apatía es notable. Pero es que lo peor está en los puestos de mando, que ven como está el percal y barren pa casa. ¿como quieres estar motivado de esta manera?
Bah.....

gurb dijo...

@Maki, estoy como tú. Llegas por la mañana esperando salir lo antes posible. No era una crítica, ans el contrari..

General Fórceps dijo...

Ojo que hay miles de tios en casa buscando trabajo en calzoncillos, o sea que relativicemos.

PENELOPE dijo...

tienes razón, ya vendrán tiempos mejores

General Fórceps dijo...

Centrémonos en lo que va bien, que ya sabemos todos lo que es. El trabajo nos entretiene entre partido y partido, que no es poco.

BISCA!!!

DavidG dijo...

bah todo se junde, hasta la camiseta del barça va ser profanada en breve

oscarini dijo...

...winter is coming.....

Ant. dijo...

@DavidG y lo bien que nos va a los socios que no veremos triplicada nuestra cuota en el carnet (carnets en mi caso y para más inri).
Es fácil hablar cuando a uno no le tocan el bolsillo. Sin aportar soluciones, además.

Yo siempre he pensado que eso de no llevar publicidad era una 'collonada', un brindis al sol.
Por mí como si llevan una esvástica. Si pagan 50, pues la ponemos.

Mariscal Tro dijo...

Deixa a la mare tranquila troç de cabró.
M. Tro

JoanCG dijo...

Durísima entrada, lo que explica la tangana posterior.

Es lo que tiene leer en LIFO.

Ya se te pasará la tonteria.

La verdadera historia de la rivalidad Barça-Madrid

Seré conciso. H ay cientos de libros que cuentan esto en 400 páginas. Yo lo he hecho en dos, o sea que las gracias me tendríais que dar, ing...