lunes, 18 de noviembre de 2013

El fin de Messi

Tengo una adoración para con Messi, juegue bien o mal, marque o no, sude o no, que trasciende el amor de padre.
Me estremezco sólo con pensar en olerle, acariciarle, besarle...

Es por ello que me partiria el corazón verle terminar como Di Stefano, Cruyff, Pelé o Maradona, haciendo el ridículo, cada uno a su manera, ensuciando su otrora glorioso nombre entre saraos, declas y bambalinas burocráticas.

Es por ello que la manera como me gustaría que finalizara su carrera Messi, a los 38 años y de vuelta de todo, es colgado de un ventilador en los prolegómenos de una gala FIFA, o seco en un hotel de carretera de Wisconsin con una sobredosis de heroina.

Los grandes como Kobain, Pantani, Bon Scott y tantos otros saben que sin un buen final la película cuaja menos. Cuando te llegue el día, estimado Lionel, no dudes un instante en hacerlo.
Hagámoslo juntos.



8 comentarios:

Anónimo dijo...

Messi al paredón. Propongo inmolarlo en Plaça Catalunya reclamando la Independència.

Sería un mártir inmortal.

Firmante por Dios.

Anónimo dijo...

Extendible para con Iniesta

General Fórceps dijo...

iniesta lleva mesos dando lástima. obviamente jamás llegará a ser un 15% de messi.

tiene las condiciones pero no el liderazgo.

Uri Bruguera-Burriac dijo...

Messi o acaba com tu dius o serà el típic exjugador gras com una bola que farà angúnia.

PENELOPE dijo...

Esteu una miqueta histèriques,penso

JoanCG dijo...

Sense fútbol i retirat a l'Argentina té assegurat un final de tranquila infeliçitat. Els tangos que no ha viscut, alguna Fundació i moures poc per no castigar més el seu maltractat cos. Tot molt literari.

Anónimo dijo...

Concrepo con Pe.

Messi tornarà a jugar, tornarem a vèncer i en l'ocàs de la seva carrera seguirà sent l'home tranquil, poc hàbil socialment i simple que ha estat sempre.

Guillem

oscarini dijo...

sois una puta mierda de afición, panda taraos

La verdadera historia de la rivalidad Barça-Madrid

Seré conciso. H ay cientos de libros que cuentan esto en 400 páginas. Yo lo he hecho en dos, o sea que las gracias me tendríais que dar, ing...